เรียนได้ว่า เป็นพระเอกคุณพ่อลูกหนึ่ง อย่าง พอร์ช ศรัณย์ และลูกชายสุดหล่อน้องโฮมส์ ล่าสุด เจ้าได้มาออกรายการ โต๊ะหนูแหม่ม เล่าถึงบทบาทความเป็นพ่อ รวมไปถึงเล่าวินาทีสําคัญที่ต้องส่งลูกชายไป โรงเรียน ถึงขั้นเสียน้ําตาที่ต้องห่างกัน และเผยถึงสถานะแม่ของลูกด้วย

ตอนนี้เห็นว่าน้องไปโรงเรียนแล้ว?

ตอนนี้น้องไปโรงเรียนแล้วครับ เข้าเนอสเซอรี่แถวบ้าน เอาใกล้บ้านเพราะรู้สึกว่าเกิดอะไรขึ้น เราจะได้มูฟเร็ว คิดแค่นั้นเลย

วันแรกที่ไปส่งที่โรงเรียนพ่อ หรือ ลูกที่ร้องไห้?

วันนั้นที่ไปส่งเค้าให้ผมเข้าไปด้วย เข้าไปส่งในห้องเรียนได้เลย เหมือนไปฝึกกับเค้าให้อยู่กับเค้าแปบนึง พอเราจะออกเค้าก็มองหน้าเราและร้องไห้ ตอนนั้นผมก็ขนลุกเลย ตัวร้อนผ่าวๆว่าเอาไงดีวะ จนเค้าไล่เราให้ออกไป ผมก็ไปยืนแล้วแล้วก็ชะเง้อดู ตัวเค้าก็เห็นเรานะ ส่วนเรานั้นน้ำตาจะไหล (หัวเราะ) พ่อแม่ก็เยอะหลายคน ผมก็ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนั้น เราก็ทำตัวไม่ถูก (ทำท่าปาดน้ำตาคลอ) คือหน้าที่ผมคือไปส่งไปรับ ช่วงแรกคือเรียนซัมเมอร์ ตอนนี้ก็เพิ่งเปิดเทอม

เคยคิดหรือว่ามองตัวเองในบทบาทคุณพ่อไว้ยังไง?

เคยคิดว่าอยากจะมีครอบครัว เราคิดว่าเราอยากมีครอบครัวตอนอายุ32 เราอยากมีครอบครัวและไม่อยากมีภาระที่เป็นหนี้เยอะ มันเป็นภาพที่คิดไว้ตั้งตั้งแต่เด็กๆ แต่ไม่ได้คิดถึงภาพที่เราเป็นพ่อและต้องเลี้ยงลูกเอง

แล้ววินาทีที่รู้ว่าตัวเองมีลูก มีความคิดแพลนไว้ยังไง?

ตอนนั้นมันชาตัวไปหมด คิดว่าเราต้องเลี้ยงเค้ายังไงดี ให้เค้าออกมาเป็นคนที่ดี ความคิดทุกอย่างมันมาเอง ตอนนั้นเครียดมาก จะเลี้ยงเองมั้ยหรือว่าจะจ้างพี่เลี้ยง จนคิดว่าเลี้ยงเองดีกว่า แต่ก็คิดว่าจะทำได้มั้ย เพราะประสบการณ์ไม่มี ประสบการณ์ติดลบ แล้วเราก็ไม่ได้ชอบเด็กขนาดนั้น ไม่สนิทกับเด็กมากจะมีความกลัวนิดนึง อย่างถ้าเพื่อนมีลูกเล็กมา เราก็จะไม่กล้าจับไม่กล้าอุ้ม

ตั้งแต่มีลูกอะไรที่เราเปลี่ยนไปบ้าง?

อารมณ์ใจร้อน เมื่อก่อนเป็นคนใจร้อนในทุกอย่างในทุกการใช้ชีวิต คืออยากได้อะไรต้องได้เลย แต่กลายเป็นมีลูก ลูกฝึกเรามากกว่ารู้จักการรอ และเรื่องแอลกอฮอล์เราก็เลิกไปเลยเพราะลูก เรื่องความใจร้อนหายไปเยอะ กลายเป็นใจเย็นเวลาลูกงอแง ผมนิ่งมากเลย

เลิกปาร์ตี้เด็ดขาดเลยใช่มั้ย?

หยุดเลยครับ เพราะว่านอนเร็ว มีแค่ช่วงแรกอาทิตย์แรกที่ยังงงอยู่ ยังปรับตัวไม่ได้ ขอกินนิดนึง พอเพื่อนมาบ้างกินเต็มข้อเลย กินถึงตีสี่ ปรากฏว่าหกโมงลูกตื่น ที่เราเลิกกินเพราะเรารู้สึกผิดกับตัวเอง เพราะจำได้เลยว่าวันที่เราแฮ้งค์ๆแล้วลูกมาชวนเล่น ลูกชวนทำกิจกรรมแล้วเราไม่ไหว ผมหันไปเห็นภาพเค้าเล่นรถคนเดียวแล้วมันรู้สึกได้ครับ ว่าเค้ามีแค่เรา เค้ามีแค่เราแล้วเราดันเมินเค้า วันนั้นผมรู้สึกว่าแย่มาก ผมเลิกเลย แต่ว่าไม่ได้ตัดขาดเพื่อนนะ เพื่อนจะมามาได้ แต่นอนห้าทุ่มไม่เกินนี้ เคลียร์นะ ห้าทุ่มกลับบ้าน เพื่อนอยากกินก็กิน แต่ผมไม่กิน

ขออนุญาตถาม เตรียมการไว้อย่างไร ถ้าวันนึงลูกถามถึงแม่ ว่าแม่ไปไหน?

จริงๆแล้วคุยกันตลอดอยู่แล้วครับ คุยกันปกติ กับแม่เค้าน้องเค้าก็มีคุยทุกวันครับ วีดีโอคอลคุยกันทุกวัน ความจริงแล้วแม่เค้าอยู่เมืองนอก เค้ามีเหตุจำเป็นที่ต้องไปทำธุระส่วนตัวที่เมืองนอก น้องเค้าก็คุยกับแม่ทุกวัน ผมเลี้ยงลูกคนเดียวมาตั้งแต่10วัน ที่เลี้ยงเองคนเดียว แต่ว่าแม่เค้าก็มีคุยอยู่ทุกวัน จริงๆแล้วในการใช้ชีวิตผมอยากให้เค้ามีทุกอย่าง ไม่อยากให้เค้าขาดอะไรแม้แต่นิดเดียว เพราะฉะนั้นอธิบายให้เค้าฟังหมดทุกอย่างว่ามามี้ทำงานอยู่ไกล ตามช่วงวัยค่อยๆอธิบายให้เค้าฟัง