3 สิงหาคม พศ.2568 สำนักข่าวชื่อดังthe better ได้มีการเผยบทความ แม้จะมีการหยุดยิงแล้ว แต่รัฐบาลกัมพูชายังคงปิดบังตัวเลขที่แท้จริงของทหารที่เสียชีวิตจากการปะทะกับกองทัพไทย ท่ามกลางเสียงเรียกร้องจากประชาชนที่ยังหาญาติไม่พบ สะท้อนถึงวิกฤตความเชื่อมั่นต่อรัฐบาล โดยมีการตั้งข้อสังเกตว่าการปกปิดข้อมูลอาจมีเป้าหมายทางการเมือง เพื่อไม่ให้กระทบขวัญกำลังใจและกระแสเกณฑ์ทหารที่เพิ่งเริ่มต้น

นักวิชาการเช่น ลอว์เรนซ์ ฟรีดแมน ชี้ว่าการปิดบังยอดเสียชีวิตเป็นกลยุทธ์ที่รัฐบาลหลายประเทศใช้เพื่อควบคุมอารมณ์สาธารณะ ขณะเดียวกันก็สามารถถูกใช้เพื่อปลุกกระแสรักชาติ หากตัวเลขไม่รุนแรงเกินไป อย่างไรก็ตามในกรณีกัมพูชา ตัวเลขผู้เสียชีวิตอาจสูงจนไม่สามารถนำมาใช้สร้างความภาคภูมิใจได้

แม้จะมีความพยายามสื่อสารว่าไทยคือฝ่ายสูญเสียมากกว่า แต่หลายฝ่ายเชื่อว่านี่คือโฆษณาชวนเชื่อ แบบเดียวกับที่สหรัฐฯ เคยใช้ในสงครามต่างประเทศ โดยเฉพาะในยุคหลังสงครามเวียดนาม ที่การปิดบังตัวเลขเสียชีวิตและภาพโลงศพถูกใช้เป็นเครื่องมือควบคุมความรู้สึกของประชาชน

ในทางกลับกัน ฝ่ายไทยยังไม่ได้เปิดเผยข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับยอดสูญเสียของกัมพูชา แม้การเปิดเผยเช่นนั้นอาจบั่นทอนขวัญกำลังใจของกัมพูชาได้ แต่ก็ดูเหมือนว่ารัฐบาลไทยเลือกที่จะไม่ใช้ประเด็นนี้เพื่อหวังผลทางการเมือง และเน้นการดำเนินการตามหลักมนุษยธรรมเป็นหลัก

ท่ามกลางความสูญเสียและความคลุมเครือ กัมพูชากลับถูกมองว่าทอดทิ้งทั้งทหารและประชาชนของตนเอง ไม่เพียงไม่เก็บศพทหารตามชายแดน ยังปล่อยให้ประชาชนตามหาญาติที่สูญหายกันเอง ขณะที่การใช้เหยื่อสงครามเป็นเครื่องมือทางการเมืองเริ่มถูกตั้งคำถามอย่างหนัก

สถานการณ์นี้จึงไม่ต่างจากสมรภูมิอื่น ๆ ทั่วโลก ที่ข้อมูลและตัวเลขกลายเป็นอาวุธ และหากรัฐบาลใดยังเดินเกมผิด ประวัติศาสตร์ก็อาจซ้ำรอย อย่างที่จักรวรรดิรัสเซียเคยพ่ายแพ้และถูกโค่นล้มหลังพาประชาชนไปตายในสงคราม

ระบอบฮุน เซนก็อาจเผชิญชะตากรรมเดียวกัน หากความจริงเรื่องยอดผู้เสียชีวิตกลายเป็นชนวนโค่นอำนาจในที่สุด

อ่านบทความเต็มที่นี่

ขอบคุณข้อมูล the better